Karadeniz’de Tulum 

Tulum, geçmiş yıllarda yayla göçleri esnasında soluklanılan yerlerde, huzurlu melodi ve ritmiyle yaşam bulan özel bir çalgıydı. Tulumcu tulumunu üflemeye başladığı anda gizli sevdalılar bir yana dursun, Kaçkar dağları bile heybeti ile dile gelirdi. Tulumcu sevda türkülerini çalmaya başlayınca destanlar yazılır; yârini kaybetmiş dedeler, evladını kaybetmiş analar, ağabeylerini kaybetmiş kardeşler acılarını hatırlar, hüzünlenirdi. Tulum şu sıralar çoğunlukla düğünlerde çalınıp oynansa da bizim oralarda aşkın, acının, hüznün göstergesidir. Tulum sesi duyulduğunda gözyaşı akar, aşıkların aklına gizli sevdaları gelir. Yani tulum bize yarım kalan sevdayı, acıyı, sevinci, her duyguyu ayrı ayrı hatırlatır. Şu an sadece kutlama ve eğlencelerde kullanılan tulum, birlik ve beraberliğin simgesidir. Genç yaşlı demeden büyük bir coşkuyla horonlar oynanır, yemekler yapılır, eş dost herkes çağırılır ve kültürel mirasımızı hep yaşatmaya çalışırız. 
Aslında tulum aynı zamanda eski zamanların hikayelerini anlatan büyülü bir melodi aracıdır. Her bir notada, Karadeniz'in geleneksel dokusunu ve halkın derin duygularını hissetmek mümkün. Yaylaların serin rüzgarları arasında çalındığında, dağların zirvesinde dolaşan sisin ardında gizemli bir hava yaratır. Tulumun nağmeleri, eşsiz doğa manzaralarını, dalgaların hırçın dansını ve yemyeşil yaylaların sakinliğini yansıtarak Karadeniz'in ruhunu çağrıştırır.